titloi

4/11/15

Flash Back:Ανθή Παπαηλία: Ζωντανός Θρύλος του γυναικείου μπάσκετ

Όταν γίνεται λόγος για γυναικείο μπάσκετ, το πρώτο όνομα που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων είναι αυτό της Ανθής Παπαηλία. Αναγνώριση την οποία κέρδισε με το σπαθί της! Αφού έκανε… Black Jack στην ενεργό δράση (αγωνίστηκε 21 ολόκληρα χρόνια!) και λίγο πριν συμπληρώσει τα 38 της (30/4/1970), η γκαρντ του Παναθηναϊκού και μια από τις τελευταίες «σημαίες» του ελληνικού μπάσκετ αποσύρθηκε από τα γήπεδα που τόσο αγάπησε.

Το συναίσθημα του να συνειδητοποιεί κανείς τη στιγμή για το αναπόφευκτο είναι πάντα… περίεργο, όπως παραδέχεται η Ανθή: «Ακόμα κι αν το πνεύμα είναι πρόθυμο, έρχεται η ώρα που το σώμα διαμαρτύρεται. Σε μένα συνέβη σχεδόν ένα χρόνο πριν. Συνήθως μετά τη λήξη της σεζόν συνεχίζω να προπονούμαι. Πέρσι δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα και τότε… κατάλαβα. Για μένα το μπάσκετ είναι τρέλα. Είχα πει ότι όταν σταματήσω να νιώθω έτσι, θα σημαίνει ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Έχω μεγαλώσει και είναι δύσκολο να συνδυάζω δουλειά και αμέσως μετά προπόνηση».
Γυρνώντας πίσω το χρόνο, θυμάται πώς ξεκίνησε το μπάσκετ. «Γεννήθηκα στη Βέροια και στη συνέχεια μετακομίσαμε στην Πτολεμαΐδα, όπου ξεκίνησα να κάνω στίβο. Όταν έπιαναν τα κρύα, μπαίναμε στο κλειστό του μπάσκετ για να ζεσταθούμε κι εγώ έκανα σουτάκια! Ο αδερφός του προπονητή μου, Γιώργος Ασλανίδης, ασχολούνταν με το μπάσκετ. Με προέτρεψε να κάνω το ίδιο, πίστεψε σε μένα και στα 17 μου -αρκετά μεγάλη ομολογώ- ξεκίνησα. Έπαιξα στον Αρίωνα και μετά από έναν μόλις χρόνο κλήθηκα στην εθνική κορασίδων! Είχα πια πάρει το δρόμο μου…».

Η δόξα και το γυαλί που ράγισε

Δυο χρόνια μετά τη… στρατολόγησή της στο μπάσκετ, εμφανίζεται στα βαθιά της Α1 με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, όπου θα μείνει και θα «ψηθεί» για τρία χρόνια. «Έφυγα και η ομάδα πήρε πρωτάθλημα! (σ.σ. το 1992 ο μακεδονικός σύλλογος κατέκτησε το δεύτερο και τελευταίο μέχρι στιγμής τίτλο της ιστορίας του)» λέει γελώντας.
Ήταν όμως για καλό. Το 1991 πηγαίνει στον Σπόρτιγκ, το σύλλογο, που τα επόμενα χρόνια θα γινόταν αυτοκρατορία, στιγματίζοντας το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ της δεκαετίας του ’90. «Εκεί ωρίμασα ως παίκτρια, καθιερώθηκα και έζησα πολύ μεγάλες στιγμές». Τα έξι πρωταθλήματα και τα δύο Κύπελλα που κατέκτησε με τα «κυανέρυθρα» το αποδεικνύουν.
Η σχέση της όμως με την ομάδα των Πατησίων είχε και μελανές σελίδες. «Το 1999 δέχτηκα προτάσεις από το εξωτερικό. Ήταν πρόκληση για μένα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε κάτι διαφορετικό. Όμως από την ομάδα είχαν άλλη άποψη και για να μη φύγω έφτιαξαν πλαστό συμβόλαιο, κρατώντας με ένα χρόνο εκτός δράσης. Προσέφυγα στο ΑΣΕΑΔ και στην ΕΟΚ αλλά δεν δικαιώθηκα, κάτι που συνέβη αργότερα στη FIBA. Με πείραξε πολύ η στάση του Σπόρτιγκ αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σβήσει όσα έζησα εκεί. Δεν είμαι αχάριστη και κρατάω μόνο τις καλές στιγμές».
Όταν έμεινε ελεύθερη, αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια στην Ισπανία (Λινάρες, Παμπλόνα, Μαγιόρκα, Κόρντομπα). «Εκεί βλέπουν πολύ διαφορετικά το μπάσκετ. Το επίπεδο είναι υψηλό, υπάρχουν πολλοί χορηγοί και η οργάνωση είναι απίστευτη. Στη Μαγιόρκα, που έπαιζε στην Α2, έκαναν παρουσίαση των παικτριών πριν από το παιχνίδι! Το εξωτερικό ήταν τρομερή εμπειρία, απ’ όπου βέβαια πήρα και καλά λεφτά».

«Οικογένειά μου ο ΠΑΟ»

Αφού γεύτηκε την… ξενιτιά, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Τότε μπήκε στη ζωή της ο Παναθηναϊκός. Τον… ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά και κατέληξε να είναι η αγάπη της ζωής της. «Η πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό (2004-2005), όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, ήταν εκπληκτική. Από τις καλύτερες της καριέρας μου. Δέθηκα πολύ με τον κόσμο της ομάδας και τις συμπαίκτριές μου. Αυτή η ένταση των συναισθημάτων δεν συγκρίνεται με τίποτα. Τον Παναθηναϊκό τον αισθάνομαι σαν οικογένειά μου».
Η παρουσία της στον Παγχιακό τη σεζόν 2006-07 δεν ήταν αρκετή για να… ξεχάσει το αγαπημένο της «τριφύλλι». «Ήθελα όσο τίποτα να τελειώσω την καριέρα μου στον Παναθηναϊκό και είμαι πολύ χαρούμενη που τα κατάφερα. Ευχαριστώ τους ανθρώπους του Παγχιακού που σεβάστηκαν την επιθυμία μου και με άφησαν ελεύθερη, παρότι το συμβόλαιο που είχαμε υπογράψει ήταν για δύο χρόνια».
Η Ανθή αποχαιρέτησε τα παρκέ πλήρης… μπασκετικών ημερών, χωρίς κανένα απωθημένο. «Πώς να μην αισθάνομαι γεμάτη με εφτά πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και δύο συμμετοχές σε ευρωπαϊκά φάιναλ φορ;» αναρωτιέται. Εκτός των συλλογικών της κατορθωμάτων, έχει αφήσει το στίγμα της και στην Εθνική ομάδα (124 συμμετοχές, 1486 πόντοι), από την οποία έχει μόνο ωραίες αναμνήσεις από την πορεία της με τα γαλανόλευκα. Αλλά και ένα παράπονο. «Θεωρώ άδικο που δεν συμμετείχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Φαίνεται πως στην Ομοσπονδία μου κρατούσαν ακόμα… κακία για την υπόθεση με τον Σπόρτιγκ και την προσφυγή μου στη FIBA».
Στην πλούσια μπασκετική της διαδρομή υπήρξε μέλος σπουδαίων ομάδων και είχε πάντα ανάλογης αξίας συμπαίκτριες. «Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιες. Με ορισμένες όμως βρισκόμουν με κλειστά τα μάτια, όπως ήταν η Άννυ Κωνσταντινίδου και η Τζένιφερ Γκίλομ, στις ωραίες εποχές του Σπόρτιγκ. Δεν αλλάζω βέβαια με τίποτα τις συμπαίκτριές μου στον Παναθηναϊκό και από τις δύο θητείες μου». Όσο για τους προπονητές που τη σημάδεψαν, «ο Μανουσέλης και ο Τσεμπέρης, δίπλα στους οποίους έμαθα τα μυστικά του μπάσκετ».

«Η Ανθή της καρδιάς μας»

Όταν ο χρόνος θα ξεθωριάζει τις υπόλοιπες αναμνήσεις, κάποιες εικόνες από την αθλητική της πορεία θα παραμένουν πάντα στο μυαλό της: «Δε θα ξεχάσω ποτέ την υποδοχή που μου επεφύλαξαν οι φίλαθλοι της Μαγιόρκα, όταν επέστρεψα ως αντίπαλος με την Κόρντομπα. Όλοι είχαν σηκωθεί από τις θέσεις τους και με χειροκροτούσαν. Και βέβαια θα μου μείνει χαραγμένη η πρόσφατη αποθέωση από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού στον αγώνα με τις Εσπερίδες, η βράβευσή μου από τον κ. Θανάση Γιαννακόπουλο και η κορνίζα με τη φανέλα μου που μου χάρισαν οι συμπαίκτριές μου που έγραφε ‘‘Στην Ανθή της καρδιάς μας’’. Είχαν έρθει μάλιστα Παναθηναϊκοί κι από τη Χίο και μου έδωσαν κασκόλ με το όνομά του συνδέσμου τους. Οι στιγμές ήταν συγκλονιστικές, όπως ακριβώς φανταζόμουν την αποχώρησή μου». Κι επειδή τα χούγια δύσκολα κόβονται, η από εδώ και πέρα απουσία της από τα παρκέ δε σημαίνει ότι δε θα βρίσκεται στον… περιβάλλοντα χώρο. «Μου έχει γίνει πρόταση να συνεχίσω στον Παναθηναϊκό από άλλο πόστο και το σκέφτομαι. Το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα γίνω προπονήτρια γιατί θέλω να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο!».
• Οι ομάδες που έχει αγωνιστεί: Αρίων Πτολεμαΐδας (1987-88), Απόλλων Καλαμαριάς (1988-1991), Σπόρτιγκ (1991-1999), Λινάρες (2000-01), Παμπλόνα (2001-02), Μαγιόρκα (2002-03), Κόρντοβα (2003-04), Παγχιακός (2006-2007), Παναθηναϊκός (2004-2006, 2007-2008).
• Από τα κολεγιακά του χρόνια, ο Μάικλ Τζόρνταν φορούσε πάντα στους αγώνες το ίδιο σλιπάκι. Η Ανθή έχει κι εκείνη τα δικά της γούρια, όπως παραδέχτηκε: «Σε όλες τις ομάδες που πήγα, πλην της θητείας μου στην Ισπανία, έπαιρνα πάντα το νούμερο 7. Επίσης, φοράω το ίδιο κολάν και μπουστάκι σε κάθε αγώνα!».
Πηγή: All Star Basket, http://www.eurohoops.net/