Αναμφίβολα το φετινό πρωτάθλημα της Α2 Νότου έχει χαρακτηριστεί από την εκπληκτική πορεία της ομάδας του Αρκαδίου που βρίσκεται πολύ κοντά στην παραμονή της στην κατηγορία παρ' ότι κατέβηκε στο πρωτάθλημα αποκλειστικά με παίκτριες νεανίδων και κορασίδων. Μια από τις κοπέλες που έχουν τραβήξει τα βλέμματα με την παρουσία της είναι η Εύη Τζουγκράκη, που μετακόμισε το καλοκαίρι από τα Χανιά και είναι στις κορυφαίες σκόρερς και τριποντέρς της κατηγορίας. Η ίδια μίλησε στο WePlayBall για τη φετινή πορεία της ομάδας και τα δικά της όνειρα για το μέλλον...
"Όταν ξεκινούσαμε όλοι μας θεωρούσαν το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό. Εμείς πιστεύαμε ότι με σκληρή δουλειά θα τα καταφέρναμε, γνωρίζαμε τις δυσκολίες τις Α2 στόχος όμως ήταν να παλεύουμε σε όλα τα παιχνίδια και αν αξίζουμε να παραμείνουμε στην κατηγορία. Για εμάς τα κορίτσια και τον coach η πορεία μας δεν είναι έκπληξη αλλά αποτέλεσμα πίστης, δουλειάς και ταλέντου", μας λέει αρχικά η 17χρονη γκαρντ.
Και συνεχίζει: "Ξεκινώντας η σεζόν και πηγαίνοντας από τα Χανιά στο Αρκάδι γνώριζα ότι θα πορευθούμε με νεανίδες και μόνο, αυτό δεν πτόησε ούτε εμένα προσωπικά ούτε και τις συμπαίχτριές μου. O coach διαρκώς μας ενθάρρυνε ότι δουλεύοντας θα τα καταφέρουμε. Προσωπική μου άποψη ανέκαθεν ήταν ότι μπαίνοντας στο παρκέ δεν έχει σημασία αν είσαι 16 ή 36 χρονών απλά πρέπει να αποδεικνύεις ότι αξίζεις να βρίσκεσαι εκεί και όχι να κρύβεσαι πίσω από την δικαιολογία της ηλικίας".
Κάνοντας μια ανασκόπηση της σεζόν θυμάται το καλύτερο αλλά και το χειρότερο ματς της περιόδου: "Το ματς που μου έχει μείνει αξέχαστο από τη φετινή σεζόν είναι με τον Πανιώνιο στο Ρέθυμνο, πρώτη νίκη στην Α2, πολύ καλή εμφάνιση κόντρα σε μία ιστορική ομάδα με πολύ καλές παίχτριες. Όσο για το ματς που θέλω να ξεχάσω είναι με την Καλαμάτα που μάλλον δεν εμφανίστηκα ποτέ"!
Για τη δική της εντυπωσιακή σεζόν ως τώρα: "Η πορεία μου ως τώρα δεν είναι έκπληξη για όσους με ήξεραν και αναφέρομαι κυρίως στους προπονητές όπου έχω δουλέψει. Θεωρώ ότι σε αρκετά ματς θα μπορούσα να ήμουν καλύτερη προσπαθώ όμως μέσα από δουλειά να βελτιώνομαι καθημερινά στις αρκετές αδυναμίες που έχω. Ο coach με πιστεύει και θεωρεί ότι με σκληρή δουλειά μπορώ να έχω καθημερινή βελτίωση. Γενικά περιμένει περισσότερα....".
Παραδοσιακά το Αρκάδι είναι μια ομάδα που βγάζει πολλά ταλέντα τα οποία αργότερα αγωνίζονται σε διάφορες ομάδες της Αθήνας είτε στα εθνικά είτε στα τοπικά πρωταθλήματα. Αλήθεια τι γίνεται στο Αρκάδι και βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα; "Η παράδοση του Αρκαδίου στο να βγάζει ταλέντα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην δουλειά του coach Πλευράκη. Από κει και μετά βοηθάει το εξαιρετικό κλίμα που υπάρχει στην ομάδα και τώρα και κατά το παρελθόν όπου από ότι γνωρίζω ποτέ δεν έχει διαταραχθεί. Πραγματικά είμαστε σαν μια οικογένεια και αυτό φαίνεται και μέσα στο γήπεδο. Το θέμα όμως είναι ότι αυτά τα ταλέντα φεύγοντας από το Αρκάδι δεν ξέρω κατά πόσο συνεχίζουν να δουλεύουν".
Το Αρκάδι εξέφρασε σε κάποια ματς παράπονα για τη διαιτησία και μάλιστα εξαιτίας αυτών τιμωρήθηκε και με μια αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών. Πώς έχει δει μέχρι τώρα η ίδια την αντιμετώπιση της ομάδας της από τη διαιτησία; "Απο την πρώτη μέρα που βρέθηκα στο Αρκάδι ο coach μας έχει τονίσει ότι δεν πρέπει εμείς οι αθλήτριες να μιλάμε στους διαιτητές και να σχολιάζουμε διαιτητικές αποφάσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι μέγα λάθος να ασχολούμαστε με τη διαιτησία αλλά πρέπει να εστιάσουμε στο πως θα βελτιωθούμε εμείς οι ίδιες ώστε να μην αφήνουμε το περιθώριο σε άλλους παράγοντες να καθορίσουν κάποιο αποτέλεσμα, διότι λάθη γίνονται".
Τη ρωτήσαμε πως ζει μια κοπέλα το γεγονός ότι πέρσι έπαιζε στο τοπικό πρωτάθλημα της Κρήτης και φέτος αγωνίζεται κόντρα σε μερικές έμπειρες παίκτριες με μεγάλη ιστορία στον χώρο; "Φανταστική εμπειρία τα να βρίσκομαι αντίπαλος με παίχτριες όπου πριν λίγο καιρό τις παρακολουθούσα από την κερκίδα. Προσπαθώ να μάθω πράγματα από αυτές γιατί το επίπεδο της Α2 νότου είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Από κει και μετά στη συνέχεια του πρωταθλήματος θα προσπαθήσουμε να παλέψουμε όλα τα παιχνίδια και να κάνουμε τις νίκες που χρειάζεται για να σωθούμε χωρίς να εξαρτόμαστε από τα play out της Α1".
Οσον αφορά το μέλλον, τι ονειρεύεται ένα κορίτσι 17 ετών που κάνει τα πρώτα του βήματα στις εθνικές κατηγορίες; "Θα ήθελα να μην είμαι περαστική από το χώρο του μπάσκετ, θέλω μέσα από σκληρή δουλειά να καθιερωθώ στις εθνικές κατηγορίες και να συνεχίσω να αποτελώ μέλος των εθνικών ομάδων όπου είναι η μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή"...
πηγή: www.weplayball.gr
