To ελληνικό γυναικείο μπάσκετ έχει πολλές και καλές παίκτριες. Οι περισσότερες βέβαια αγωνίζονται στο εξωτερικό, γιατί το επίπεδο της Α1 Γυναικών στην Ελλάδα μάλλον θα το χαρακτηρίσει ερασιτεχνικό! Μία από αυτές είναι και Ζωή Δημητράκου, η οποία σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητη και λόγω της εμφάνισής της, αλλά και λόγω των μπασκετικών της επιδόσεων!
Η Ελληνίδα παίκτρια που μίλησε στο http://www.metrosport.gr/ και στον καλό συνάδελφο Στέλιο Παρθενάκη, μεγάλωσε στην Καλαμαριά, κάνοντας τα πρώτα της βήματα στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης στην ομάδα του τοπικού Απόλλωνα. Προέρχεται από οικογένεια που ασχολούταν έντονα με τον αθλητισμό: η μητέρα της ήταν κολυμβήτρια του Παναθηναϊκού, ενώ ο πατέρας της καλαθοσφαιριστής του Π.A.O.K. Οπότε δε θα μπορούσε να μην ασχοληθεί με τον αθλητισμό και δη με το μπάσκετ.
Deja-vous...με τον αθλητισμό!
Με την εμφάνιση της θεωρείται από τις πιο όμορφες αθλήτριες, αλλά πάνω από όλα είναι μια επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια. Και αν νομίζει κανείς ότι είναι εύκολα να σταθείς στα πρωταθλήματα της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Τουρκίας και της Ρωσίας, ας ρωτήσει αυτούς που το επιχείρησαν. Και η Ζωή συμμετέχει και στην Ευρωλίγκα Γυναικών, που είναι ανάλογης δυσκολίας με αυτήν των Ανδρών.
Η μπασκετμπολίστρια... καλλονή συμμετείχε και στα καλλιστεία για την ανάδειξη της Σταρ Ελλάς 2006. Παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κερδίσει το πολυπόθητο στέμμα η παρουσία της σχολιάστηκε με κολακευτικά λόγια, που όμως δεν ήταν αρκετά για να αλλάξουν την απόφασή της να αποχωρήσει οριστικά από το χώρο και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μεγάλη της αγάπη, το μπάσκετ. Δεν είναι από τα άτομα που θα τολμήσει να δοκιμάσει την τύχη της στα δύσκολα!
Η μπασκετμπολίστρια... καλλονή συμμετείχε και στα καλλιστεία για την ανάδειξη της Σταρ Ελλάς 2006. Παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κερδίσει το πολυπόθητο στέμμα η παρουσία της σχολιάστηκε με κολακευτικά λόγια, που όμως δεν ήταν αρκετά για να αλλάξουν την απόφασή της να αποχωρήσει οριστικά από το χώρο και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μεγάλη της αγάπη, το μπάσκετ. Δεν είναι από τα άτομα που θα τολμήσει να δοκιμάσει την τύχη της στα δύσκολα!
Από το 2010 άνοιξε τα φτερά της για το εξωτερικό και φέτος αγωνίζεται στη ρώσικη, Ναντέζντα Όρενμπουργκ. Είναι κάτοχος ενός μοναδικού ρεκόρ, έχει πολλά να κάνει ακόμα ως παίκτρια, έχει ταβάνι το WNBA και φυσικά είναι από τα βασικά στελέχη της Εθνικής μας ομάδας. Το Metroplus συνάντησε την Ρωσίδα πλέον... Ζωή, η οποία μίλησε για τα όνειρά της, την καριέρα της, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια για τη μόδα.
Το ιδιότυπο ρεκόρ και η οικογενειακή μοίρα
-Ζωή, προέρχεσαι από αθλητική οικογένεια και από μικρή έχεις ασχοληθεί με το μπάσκετ. Δικαιώνεσαι τελικά για την επιλογή σου να ασχοληθείς επαγγελματικά
«Έχοντας δύο γονείς αθλητές, θα ήταν δύσκολο να μην ακολουθήσω τον αθλητισμό. Χωρίς αμφιβολία θα έλεγα πως η επιλογή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με δικαιώνει απόλυτα. Έχω κερδίσει πολλά πράγματα μέσα από αυτό που κάνω, που δε θα ήταν καθόλου εφικτά, αν δεν είχα τολμήσει να δοκιμάσω την τύχη μου σε αυτό το επίπεδο»
«Έχοντας δύο γονείς αθλητές, θα ήταν δύσκολο να μην ακολουθήσω τον αθλητισμό. Χωρίς αμφιβολία θα έλεγα πως η επιλογή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με δικαιώνει απόλυτα. Έχω κερδίσει πολλά πράγματα μέσα από αυτό που κάνω, που δε θα ήταν καθόλου εφικτά, αν δεν είχα τολμήσει να δοκιμάσω την τύχη μου σε αυτό το επίπεδο»
-Βρίσκεσαι από το 2010 στο εξωτερικό με καριέρα στη Γαλλία, στην Τουρκία, στην Ισπανία και τώρα στη Ρωσία. Πως είναι το επίπεδο των αγώνων και πως σε αντιμετωπίζουν σαν Ελληνίδα αθλήτρια;
Το επίπεδο των αγώνων είναι πολύ υψηλό και ιδιαίτερα σε πρωταθλήματα όπως η Ρωσία, η Τουρκία και αδιαμφισβήτητα η Ευρωλίγκα των γυναικών. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη αντιμετώπιση επειδή είμαι Ελληνίδα. Σημασία έχει τι κάνεις μέσα στο παρκέ».
Το επίπεδο των αγώνων είναι πολύ υψηλό και ιδιαίτερα σε πρωταθλήματα όπως η Ρωσία, η Τουρκία και αδιαμφισβήτητα η Ευρωλίγκα των γυναικών. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη αντιμετώπιση επειδή είμαι Ελληνίδα. Σημασία έχει τι κάνεις μέσα στο παρκέ».
-Στις 22 Μαρτίου 2009, σε αγώνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον του Άρη Χολαργού για την Α1 Εθνική, έγινες η πρώτη Ευρωπαία (και μοναδική ως τώρα) επαγγελματίας καλαθοσφαιρίστρια που κατάφερε να πετύχει σε κάποιο αγώνα κουντράπλ-νταμπλ (quadruple-double, δηλαδή διψήφιο νούμερο σε τουλάχιστον 4 στατιστικές κατηγορίες, πετυχαίνοντας 49 πόντους, 18 ριμπάουντ, 12 κλεψίματα και 10 ασίστ. Πως αισθάνεσαι για αυτήν την μοναδική επίδοση και πόσοι γνωρίζουν για αυτήν;
«Αυτή η επίδοση έγινε και καταγράφτηκε. Όταν όμως κερδίζεις αγώνες με την ομάδα σου και φτάνετε όλοι μαζί ψηλά, αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα που δεν ανταλλάσσεται πραγματικά με τίποτα»
«Αυτή η επίδοση έγινε και καταγράφτηκε. Όταν όμως κερδίζεις αγώνες με την ομάδα σου και φτάνετε όλοι μαζί ψηλά, αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα που δεν ανταλλάσσεται πραγματικά με τίποτα»
Η νοσταλγία της Ελλάδας και το μήνυμα στα νέα παιδιά
-Κατά πόσο σου λείπει η Θεσσαλονίκη και η Ελλάδα, πόσο σε βοηθάει η συνεργασία με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο και τι έχεις να πεις γενικότερα στα νέα παιδιά που τολμούν να φύγουν στο εξωτερικό γενικότερα για επαγγελματικούς λόγους;
«Μου λείπει η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα όμως η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Αλλά δεν θα άλλαζα αυτό που κάνω τώρα. Κάποια στιγμή θα έχω τη δική μου οικογένεια και δε θα μπορώ να παίζω άλλο, άρα το κάνω τώρα που μπορώ. Αρχικά, η συνεργασία μου με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο βοηθάει εμένα και γενικότερα την ομάδα, γιατί είναι πολύ καλός προπονητής , άσχετα αν είναι Έλληνας. Βέβαια, το γεγονός ότι μιλούν και ελληνικά στη Ρωσία είναι πιο εύκολο και ευχάριστο για μένα.Στους νέους ανθρώπους που θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό, θα τους έλεγα να δοκιμάσουν άφοβα. Είναι νομίζω απαραίτητο πλέον για έναν άνθρωπο να γνωρίζει νέες κουλτούρες, διαφορετικούς ανθρώπους, να ανοίξει τους ορίζοντες. Μόνο αν βγούμε από τη «ζώνη ασφαλείας» που έχουν συνηθίσει σε όλη μας τη ζωή, θα έχουμε τη δυνατότητα να εξελιχθούμε».
-Κατά πόσο σου λείπει η Θεσσαλονίκη και η Ελλάδα, πόσο σε βοηθάει η συνεργασία με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο και τι έχεις να πεις γενικότερα στα νέα παιδιά που τολμούν να φύγουν στο εξωτερικό γενικότερα για επαγγελματικούς λόγους;
«Μου λείπει η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα όμως η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Αλλά δεν θα άλλαζα αυτό που κάνω τώρα. Κάποια στιγμή θα έχω τη δική μου οικογένεια και δε θα μπορώ να παίζω άλλο, άρα το κάνω τώρα που μπορώ. Αρχικά, η συνεργασία μου με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο βοηθάει εμένα και γενικότερα την ομάδα, γιατί είναι πολύ καλός προπονητής , άσχετα αν είναι Έλληνας. Βέβαια, το γεγονός ότι μιλούν και ελληνικά στη Ρωσία είναι πιο εύκολο και ευχάριστο για μένα.Στους νέους ανθρώπους που θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό, θα τους έλεγα να δοκιμάσουν άφοβα. Είναι νομίζω απαραίτητο πλέον για έναν άνθρωπο να γνωρίζει νέες κουλτούρες, διαφορετικούς ανθρώπους, να ανοίξει τους ορίζοντες. Μόνο αν βγούμε από τη «ζώνη ασφαλείας» που έχουν συνηθίσει σε όλη μας τη ζωή, θα έχουμε τη δυνατότητα να εξελιχθούμε».
Η μόδα, το μόντελινγκ και το WNBA!
-Έχεις φιλοξενηθεί πολλές φορές σε μέσα ποικίλης ύλης σαν εικόνα και θέμα λόγω της εξωτερικής σου εμφάνισης και όχι μόνο. Σκέφτεσαι να ασχοληθείς πιο επαγγελματικά με τον τομέα της μόδας και αν στο πίσω μέρος του μυαλού σου είναι και η προπονητική, μιας και είσαι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ;
«Αυτή τη στιγμή δεν έχω ιδιαίτερο χρόνο να υλοποιήσω κάποιες σκέψεις ή σχέδια για το μέλλον. Ο τομέας της μόδας μου αρέσει πολύ, αλλά όχι η δουλειά του μοντέλου. Ο συγκεκριμένος κλάδος έχει πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις. Όσο για την προπονητική θα έχω τις κατάλληλες και γνώσεις και εμπειρία ως αθλήτρια να την ξεκινήσω, αλλά δεν είναι κάτι που με συναρπάζει».
«Αυτή τη στιγμή δεν έχω ιδιαίτερο χρόνο να υλοποιήσω κάποιες σκέψεις ή σχέδια για το μέλλον. Ο τομέας της μόδας μου αρέσει πολύ, αλλά όχι η δουλειά του μοντέλου. Ο συγκεκριμένος κλάδος έχει πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις. Όσο για την προπονητική θα έχω τις κατάλληλες και γνώσεις και εμπειρία ως αθλήτρια να την ξεκινήσω, αλλά δεν είναι κάτι που με συναρπάζει».
-Υπάρχει στο μυαλό σου η προοπτική να δοκιμάσεις στο WNBA;
«Το WNBA είναι πάντα στο μυαλό μου. Ελπίζω να τα καταφέρω σύντομα»!
«Το WNBA είναι πάντα στο μυαλό μου. Ελπίζω να τα καταφέρω σύντομα»!
Αυτή είναι κυρίες και κύριοι η Ζωή Δημητράκου... Μοντέλο ελληνίδας μπασκετμπολίστριας.
